Uszy słonia

Tą jakże intrygującą nazwą określamy wraz ze Szwagierką pewną sukienkę z Taranko. W dotyku jest taka milusia i miękka jak uszy słonia. Kolor też ma słoniowy. W sumie dobrze się składa, bo tworzę z niej zestaw w stylu safari. Trochę głupio może to kojarzyć się, a nawet drastycznie- chodzić w uszach słonia, ale z ręką na sercu zapewniam: to tylko wiskoza. A do Afryki to nawet za darmo nie chciałabym polecieć- za gorąco, za dużo piasku i much. Tak, są kontynenty, które mnie wogóle nie przyciągają. Strasznie nie lubię takio żaru lejącego się z nieba. Chociaż ostatnio to może by się trochę przydał, bo pranie to schnie dwa dni na balkonie. A ja przy małym dziecku to prania mam co nie miara. A to BLW, masakra jakaś. Wszystko w jedzeniu. Ale bez narzekania. Dobrze, że apetyt Jasiowi dopisuje. Trzeba to przetrwać i prać- i dziecko, i siebie, i męża, i psa. A i maskotki też lubią czasem coś przekąsić. Ale zaraz, zaraz bo dygresja zrobiła mi się kilometrowa.

Wracając do Uszu słonia, jest to rewelacyjna sukienka. Bardzo wygodna, ładnie się prezentuje. Może akurat nie będzie jej widać tak idealnie, bo przy robieniu zdjęć był potwory wiatr, ale jest świetna. Jest to krój typu nietoperz, który dzięki paskowi w talii można łatwo przerobić z klasycznego oversaizu na podkreślające kobiece kształty safari. A że styl safari jest w lecie bardzo przydatny. I to nie tylko tego roku ( jakaś inwazja- safari i sukienki w pionowe paski- projektanci mody urządzają jakieś polowanie na stonki, czy co). Abstrachując od modowych nowinek, zestaw safari mam od wielu lat- do tej pory była to biała koszula z żabotem, dłuższa spódnica w kolorze piasku i czarno-brązowe drewniaki, które widać poniżej. W tym roku dołączyły do nich Uszy słonia i jestem pewna, że pozostaną w mej szafie na bardzo długo. Jest to zestaw tak uniwersalny i ponadczasowy, że można w nim chodzić co roku do zdechu.